Nëse gratë janë të barabarta, pse kanë frikë të ecin natën?
publikuar nga Zhaklin Lekatari, ne #Tabu. ora 14:01
Kur barazia mbetet vetëm teori dhe siguria është privilegj mashkullor.
Ka një kontrast të hidhur mes asaj që shoqëria pretendon dhe realitetit që gratë jetojnë çdo ditë. Në letër, ato janë të barabarta me burrat: kanë të drejta, mundësi, hapësirë në publik. Por atëherë pse kaq shumë gra ecin me çelësat e shtrënguar në dorë natën? Pse marrin rrugën më të gjatë, më të ndriçuar, vetëm për të mbërritur të sigurta? Pse instinkti i parë është të dërgojnë një mesazh ‘kam arritur’ kur futen në shtëpi?
Barazia bëhet një farsë kur frika është ende një faktor i përditshëm i ekzistencës femërore. A është barazi një liri e kushtëzuar, një hapësirë e negociuar me kujdes, një privilegj i dhënë me dozë? Sepse, ndërsa burrat nuk i kushtojnë vëmendje orës apo rrugës që marrin, gratë vazhdojnë të planifikojnë lëvizjet e tyre si strategji mbijetese.
Pse ecja natën është ende një tabu për gratë?Sepse është një realitet i heshtur, por i njohur nga të gjitha. Është një tabu sepse supozohet që nëse një grua ka frikë, ajo ka bërë diçka gabim: pse doli kaq vonë? Pse ishte vetëm? Pse nuk mendoi për rrezikun? Shoqëria është mësuar të fajësojë viktimën, të justifikojë dhunën dhe të normalizojë frikën si një “gjendje natyrore” për gratë.
Por frika nuk është e natyrshme. Ajo është një produkt social. Ajo është rezultat i një bote të ndërtuar mbi dominim dhe kontroll, ku hapësira publike i përket burrave, dhe gratë janë vizitore të përkohshme, të toleruara brenda saj me kushte të caktuara.
Si mund të ndryshojë kjo?
• Ndryshimi i narrativës – Nuk është detyrë e grave të shmangin rrezikun; është detyrë e shoqërisë të ndalojë ata që e krijojnë atë.
• Pranimi i problemit – Mjaft me justifikime si “jo të gjithë burrat”, kur e dimë që pothuajse të gjitha gratë e kanë përjetuar këtë frikë.
• Rikthimi i hapësirës publike tek të gjithë – Një grua nuk duhet të ndiejë nevojën të marrë masa sigurie vetëm për të ecur në qytetin e saj.
Derisa një grua të mund të ecë natën pa frikë, barazia do të mbetet vetëm një fjalë boshe. Sepse liria që vjen me kufizime nuk është fare liri.