Miti i instinktit amësor: nënë (dhe baba) nuk lind, bëhesh

publikuar nga Zhaklin Lekatari, ne #Tabu. ora 15:12

Instinkti amësor shpesh përshkruhet si një aftësi e lindur tek gratë për të kujdesur dhe mbrojtur fëmijët e tyre. Megjithatë, ky është një mit që shërben për të përforcuar stereotipe gjinore, duke sugjeruar se të gjitha gratë janë automatikisht të prirura për të qenë nëna të përkushtuara.

1. Miti i "instinktit të lindur”:

Shpesh besohet se çdo grua lind me aftësinë për të qenë nënë, por në realitet, shumë gra përjetojnë vështirësi dhe pasiguri në rolin e nënës. Kujdesi për fëmijët është diçka që mësohet përmes përvojës dhe ndërveprimit, dhe nuk është një aftësi magjike që të gjitha gratë zotërojnë automatikisht.

2. Miti i sakrificës së vetvetes:

Stereotipi që nënat duhet të sakrifikojnë veten për të qenë nëna të mira përforcon idenë se kujdesi për fëmijët është detyra kryesore dhe më e rëndësishme e një gruaje. Në realitet, të qenit një nënë e mirë përfshin balancimin e nevojave personale me ato të fëmijëve.

3. Presioni shoqëror mbi gratë që nuk përjetojnë "instinktin amësor”:

Ka shumë gra që nuk ndihen të lidhura emocionalisht me idenë e të bërit nënë, dhe kjo është një zgjedhje e vlefshme. Shoqëria shpesh i stigmatizon gratë që nuk dëshirojnë të kenë fëmijë, duke i shikuar si të paplotësuara apo të papërshtatshme për rolin e nënës.

 4. Roli i baballarëve dhe ndryshimi i roleve gjinore:

Nëse pranojmë se të gjitha prindërit, përfshirë baballarët, mund të jenë kujdestarë të përkushtuar përmes përvojës dhe ndërveprimit, kjo ndihmon në ndryshimin e roleve gjinore tradicionale. Kujdesi për fëmijët nuk është një përgjegjësi që u takon vetëm nënave.

Në përfundim, instinkti amësor nuk është një e vërtetë e pandryshueshme. Ai është një konstrukt shoqëror që shpesh i vendos presione të panevojshme mbi gratë. Një nënë e mirë nuk përcaktohet nga një aftësi e lindur, por nga përkushtimi dhe kujdesi i saj i mësuar dhe përjetuar.